مقدمه
برنامه جامع قرآن کریم مدرسه علمیه دارالسلام (بخش حفظ)
(بل هو آیات بینات فی صدور الذین اوتو العلم و ما یجحد بئایاتنا الا الظالمون) عنکبوت/۴۹
پیامبر اکرم (ص) فرمودند:گرامی ترین مردم نزد خداوند پس از انبیاء، علماء و پس از ایشان حاملان قرآنند؛ مانند انبیاء از دنیا خارج می شوند و به همراه ایشان محشور می گردند و با ایشان از پل صراط عبور کرده و پاداششان نیز همانند پاداش انبیاء است؛ پس خوشا به حال طالبان علم و حاملان قرآن به سبب شرف و کرامتی که در نزد خداوند دارند. (مستدرک الوسائل، ج ۴، ص ۲۴۴، ح ۴۶۰۴)
در عصر نبوی حفظ قرآن چنان اهمیت داشت که حتی غلامان حافظ قرآن نیز بر مردم عادی مقدم شمرده می شدند. مسلمانان سخت به یاد گرفتن و حفظ قرآن اهمیت می دادند و اصولا شخصیت افراد در آن عصر تا حد زیادی با این معیار شناخته می شد که تا چه اندازه از آیات قران را حفظ کرده بودند.(ر.ک مکارم/تفسیر نمونه/ج ۱۱/ص ۱۷)
با توجه به همین جایگاه بوده که تاریخ نام حافظان قرآن در عصر پیامبر (ص) را ثبت نموده است و مولای متقیان امیر المومنین علی (ع) در صدر آن می درخشد.
حفظ قرآن کریم، یکی از بهترین شیوه های انس با کلام الهی است که شناخت میزان ارزش و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی یاریگر خوبی برای پیمودن آگاهانه ی آن طریق است.
قرآن به عنوان کتابی الهی که تک تک واژگانش از سوی خالق بی همتا صادر گشته است، مهمترین منبع دانشهای اسلامی است؛ ارزشمندی و منزلت اموری که در این کتاب مورد تایید و تاکید واقع گشته، مورد قبول همگان است.
حفظ قرآن امری مطلوب و دارای برکات زیادی در جامعه ی اسلامی است؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بیانات رهبر کبیر انقلاب اسلامی و جانشین بر حق ایشان بارها بر اهمیت حفظ قرآن تاکید شده است تا جایی که می توان گفت پیشتاز نهضت قرآنی در کشور ما در خصوص تلاوت و حفظ قرآن کریم مقام عظمای ولایت بوده اند که به صورت مستمر به تشویق و ترغیب به این امر می پرداخته اند. ایشان در آخرین مطالبه ای که از جامعه ی قرآنی کشور و مسئولان داشته اند، فرموده اند که ما باید در کشور ده میلیون حافظ قرآن داشته باشیم.
ثبت دیدگاه